Moje szczęście

Cześć! Nie umarłam, po prostu gdzieś nagle zaginął mój wolny czas. Postaram się poprawić, ale nie obiecuję, że nastąpi to szybko. 

Mam dla was troszeczkę inny post. Jestem ciekawa, czy was chociaż trochę zainteresuje. Piszcie czy podobają Wam się tego typu posty i czy chcecie ich więcej, aby mnie lepiej poznać.

Należę do tej grupy ludzi, która odnalazła w swoim życiu, kogoś, kto sprawia, że są szczęśliwi i czują się wyjątkowi. Chcę wam przedstawić mojego chłopaka. Kacper jest mniej, więcej w moim wieku (jestem starsza o kilka miesięcy) Jesteśmy ze sobą wspaniałe 18 miesięcy. Jak się poznaliśmy? Dosyć banalnie, bo w szkole. Na początku w ogóle nie zwracałam na niego uwagi, nawet nigdy mi się nie podobał (mam nadzieję że mnie teraz nie zabije). Jego kolega, powiedział mu, żeby do mnie napisał. I od tej pory zaczęliśmy rozmawiać, spotykać się, spędzać razem czas. Wtedy ten zwykły chłopak zaczynał być wyjątkowym, aż stal się częścią mnie.

Jeśli macie jakieś pytania, to piszcie w komentarzach. Odpowiem na nie w kolejnym poście i stworzymy taki jakby tag. Także do dzieła!

Nasza miłość jest dowodem, że nie należy szukać uparcie swojej drugiej połówki i zamartwiać się tym, ze jeszcze jej nie znaleźliście. Miłość przyjdzie w najmniej spodziewanym dla nas momencie. Wtedy będzie ona prawdziwa, a nie na siłę i wyszukana. 

Wszystkim parom życzę dużo miłości i szaleństwa, a tym co nadal jej poszukują życzę powodzenia. Pamiętajcie, aby nikogo nie skreślać i być otwartym na ludzi.

Przypominam o pytaniach w komentarzu! :) 

Ig: kilk

Ask: klik